90 lat temu

marzec 1934

5 III – 5 marca 1934 r. odbyła się inauguracja „(…) 6-tygodniowego studium śledczego dla komendantów wojewódzkich. Przybyli na studium wszyscy komendanci wojewódzcy zameldowali się u p. komendanta głównego, który otworzył studium (…)”. W przemówieniu podkreślił, jak ważną rolę odgrywa dział śledczy w służbie policyjnej i stąd konieczność, aby komendanci wojewódzcy, którzy są zwierzchnikami policji całego województwa, „(…) byli w ciągłym kontakcie z najnowszemi prądami, zdobywającemi sobie rację bytu w dziedzinach taktyki i techniki kryminalnej. Tylko bowiem utrzymanie tego kontaktu daje możliwość organizowania i kontrolowania służby śledczej pod kątem osiągnięcia najwyższej sprawności śledczej wszystkich jednostek policyjnych…”. Program kursu obejmował takie grupy przedmiotów, jak: organizacja i kontrola służby śledczej pod kątem osiągnięcia najwyższej sprawności śledczej wszystkich jednostek policyjnych, antropologia kryminalna w świetle najnowszych badań z uwzględnieniem jej wpływu na polskie ustawodawstwo karne, najnowsze prądy w dziedzinie taktyki i techniki kryminalnej, stronnictwa polityczne.

12 III – w 12. numerze tygodnika „Na Posterunku” z 12 marca 1934 r. w dziale zatytułowanym „Sprawy Policji” informowano o tym, że „(…) specjalne badania i obserwacje w Niemczech wykazały, iż od sprawności fizycznej organów bezpieczeństwa zależy wiele wyników służbowych, a już niejednokrotnie można uniknąć w czasie pościgu użycia broni, jeśli tylko policjant jest wytrwały w biegu. (…) aby policjant odznaczał się zwinnością i gotowością do walki wręcz, z pozostawieniem użycia broni do ostatecznego momentu przeto wydano polecenie, aby ćwiczenia fizyczne były stale prowadzone w każdej jednostce policyjnej. Ogromny nacisk położono na ćwiczenia wytrwałości w chodzie i biegu, przez to zaś uzyskanie wzmocnienia płuc i serca. Wszyscy policjanci do 45. roku życia obowiązani są do ćwiczeń fizycznych, starsi natomiast wiekiem są zwolnieni, mogą jednak w gimnastyce brać udział jako ochotnicy”.

25 III – 25 marca 1934 r. na terenie całej Polski odbyły się I Korespondencyjne Zawody Strzeleckie o Mistrzostwo Policji Rzeczypospolitej w konkurencjach strzeleckich: pistolet p.w. z, karabinek bocznego zapłonu szkolny bz. szkol 9 i karabinek bocznego zapłonu krajowy bz. kraj. 10. „(…) Zainteresowanie temi zawodami (…) było ogromne nie tylko w sferach strzeleckich policyjnych, ale i pomiędzy wszystkimi sympatykami tego sportu z poza policji. Wyniki osiągnięte na zawodach są obecnie przesyłane przez wszystkie Komendy Wojewódzkie P.P., które to zawody organizowały na swoich terenach, do Komendy Gł. w Warszawie, gdzie specjalna komisja (…) określi ostatecznie zwycięzców”.

40 LAT TEMU

marzec 1984

4 III – w 10. numerze tygodnika milicyjnego „W Służbie Narodu” w dziale zatytułowanym „Zagraniczna kronika policyjna” we wzmiance pod tytułem „Zgodnie z islamskim prawem” napisano, że sądownie uznany za winnego kradzieży 2055 funtów sudańskich (około 14 tys. zł) 28-letni Sudańczyk stracił prawą rękę przez amputację w obecności 1500 osób w centralnym w więzieniu w Chartumie. „(…) Był on czwartym skazanym, któremu amputowano rękę za kradzież, od czasu gdy we wrześniu 1983 r. prezydent Sudanu wprowadził prawo islamskie. Oficjalne źródła sudańskie podają, że 17 innych skazanych przebywających w tej chwili w tamtejszych więzieniach, poddanych zostanie wkrótce podobnemu okaleczeniu”.

11 III – w milicyjnej prasie „W Służbie Narodu”, w jednym z artykułów 11. numeru, opublikowano wzmiankę o tym, że zgodnie z zarządzeniem szefa Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Częstochowie od listopada 1983 r. w WUSW i jednostkach rejonowych w każdy pierwszy poniedziałek miesiąca są organizowane dni otwarte. Każda grupa z przydzielonym im oficerem MO jako pilotem ma możliwość zapoznania się z pracą wydziałów kryminalistyki, paszportów, stanowiskiem dyżurnego, z działalnością milicyjnej izby dziecka. Dla gości jest przygotowana także wystawa opracowana przez wydział ruchu drogowego oraz przez wydział kryminalny, a z grupami starszej młodzieży szkół średnich spotyka się inspektor wydziału kadr omawiający warunki przyjęć do pracy w MO.

18 III – w 12. numerze tygodnika milicyjnego „W Służbie Narodu” w artykule pod tytułem „Przysięga” opisano uroczyste ślubowanie ostatniego rocznika funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej. Odbyło się ono 11 lutego 1984 r. we wrocławskiej jednostce ZOMO. Ślubowanie 186 młodych milicjantów odebrali szef Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych we Wrocławiu oraz dowódca. W trakcie uroczystości złożono meldunek w sprawie podjęcia przez członków ZSMP w ZOMO inicjatywy przepracowania w czynie społecznym 20 tys. godzin na rzecz poprawy porządku i bezpieczeństwa publicznego w mieście i województwie wrocławskim.

20 LAT TEMU

marzec 2004

5 III – w artykule pod tytułem „Zbrodniczy rozkaz” w 10. numerze „Gazety Policyjnej” wspomniano o minionej 64. rocznicy podpisania przez Józefa Stalina rozkazu o rozstrzelaniu prawie 15 tys. polskich jeńców, w tym policjantów, funkcjonariuszy Straży Granicznej, Straży Więziennej, żołnierzy Korpusu Ochrony Pogranicza i Żandarmerii Wojskowej, a także prokuratorów, sędziów i osadników wojskowych, którzy zostali internowani i osadzeni w obozach w Kozielsku, Starobielsku i obozie o zaostrzonym rygorze w Ostaszkowie, do którego właśnie kierowano policjantów. Pod koniec 1939 r. władze radzieckie rozpoczęły przygotowania do ostatecznego rozwiązania problemu polskich jeńców. Do Ostaszkowa skierowano specjalną grupę dochodzeniową mającą przygotować na naradę w centrali NKWD akta więzionych tam policjantów polskich, które miały przedstawić ich działalność „przeciwko klasie robotniczej i ruchowi robotniczemu”.

Na posiedzeniu Ł. Beria przedstawił wniosek „o rozpatrzenie w trybie pilnym z zastosowaniem kary śmierci przez rozstrzelanie” spraw 14 736 polskich jeńców (w tym 1030 oficerów i podoficerów oraz 5138 szeregowych policji), uzasadniając, że „wszyscy oni są zatwardziałymi, nierokującymi poprawy wrogami władzy radzieckiej”. Akcję likwidacji obozu w Ostaszkowie rozpoczęto 4 kwietnia 1940 r. Skazanych przewożono do siedziby zarządu NKWD w Kalininie, gdzie w podziemiach mordowano ich strzałami w tył głowy, a zwłoki wywożono do zbiorowych mogił w pobliskiej małej miejscowości Miednoje.

14 III – w 10. numerze tygodnika „Gazeta Policyjna” opisano przebieg rocznicy tragicznych wydarzeń w Magdalence. Złożono kwiaty i zaciągnięto wartę honorową przed tablicą upamiętniającą policyjnych antyterrorystów, którzy zginęli podczas akcji. Ich pamięć uczcili przyjaciele i koledzy. W uroczystości, która odbyła się w siedzibie antyterrorystów na Szczęśliwicach, wzięli udział ówczesny komendant główny oraz jego zastępca. Tragiczne wydarzenia nastąpiły w nocy z 5 na 6 marca 2003 r. Policyjni antyterroryści mieli zatrzymać dwóch groźnych bandytów – Roberta Cieślaka i Igora Pikusa, uczestników wcześniejszej o rok strzelaniny w Parolach, gdzie zginął Mirosław Żak. Ustalono, że poszukiwani przestępcy ukrywają się w wynajmowanym domu w Magdalence. Gdy policjanci rozpoczęli szturm na posesję, przestępcy zdetonowali ukrytą bombę. W wyniku wybuchu znajdujący się najbliżej funkcjonariusz zginął na miejscu, 16 zostało rannych. Jeden zmarł w szpitalu, nie odzyskawszy przytomności. Na skutek wymiany ognia budynek, w którym ukrywali się bandyci, częściowo spłonął, a oni sami zginęli.

asp. Patrycja Pszczelińska

Wydział Edukacji Historycznej Gabinet Komendanta Głównego Policji KGP

Więcej informacji historycznych znajdziesz na stronie wydziału.