Z tego powodu najczęściej stosowanym materiałem na tę odzież jest bawełna z ewentualną domieszką włókien syntetycznych. Dotyczy to także ubrań strażaków przebywających w strażnicach i nie biorących udziału w akcjach gaśniczych. Natomiast strażacy wyjeżdżający do akcji ratowniczo gaśniczych zakładają dedykowane ubrania ochronne wielowarstwowe wykonane z materiałów trudnopalnych (tzw. ubrania specjalne).

Należy podkreślić, że ubrania specjalne strażaka chronią ratownika przed promieniowaniem cieplnym i płomieniem w ograniczonym zakresie i wymagają także uzupełnienia o ochrony głowy, dłoni i stóp (tj. hełm, kominiarka, rękawice, buty), a także niejednokrotnie ochrony dróg oddechowych. W sytuacji gdyby strażak był narażony na oblanie cieczą palną i jej podpalenie, również to wielowarstwowe ubranie wykonane z materiałów trudnopalnych nie zapewniłoby pełnej ochrony ratownika.

W straży pożarnej w ekstremalnych warunkach stosowane są również tzw. ubrania żaroodporne z nienasiąkliwą powłoką metalizowaną. Ubranie takie zapewnia najpełniejszą ochronę całego ciała użytkownika. Ubrania żaroodporne z uwagi na dużą masę oraz konieczność bezwzględnego stosowania aparatów ochrony dróg oddechowych jest przeznaczone do krótkotrwałego stosowania. Podkreślić trzeba, że dobór ubrania (ochrony) jest zawsze zależny przede wszystkim od rodzaju prowadzonych działań gaśniczych.

Gdyby na mundur codzienny funkcjonariusza zastosowano jako tkaninę materiał trudnopalny, to uszkodzenia tkaniny zewnętrznej w wyniku oblania cieczą palną i podpalenia byłyby prawdopodobnie mniejsze, ale nie zapewniłoby to ochrony porównywalnej jak wymieniane wielowarstwowe ubranie specjalne strażaka i bez wątpienia nie zapobiegłoby to również poparzeniom nieosłoniętych części ciała twarzy, głowy czy dłoni.