90 lat temu
październik 1935
W 43. numerze gazety „Na Posterunku” z dnia 20 października 1935 r. szczególną uwagę zwraca informacja o powołaniu nowego ministra spraw wewnętrznych.
„W sobotę 12 b.m., po posiedzeniu Rady Ministrów p. premier Sławek udał się na Zamek i złożył Panu Prezydentowi Rzplitej prośbę o dymisję całego gabinetu, którą Pan Prezydent przyjął. Misję utworzenia nowego Rządu Pan Prezydent powierzył ministrowi spraw wewnętrznych w poprzednim gabinecie p. Marjanowi Zyndram-Kościałowskiemu. Na jego wniosek Pan Prezydent mianował: Raczkiewicza Władysława – ministrem spraw wewnętrznych […].
Minister Władysław Raczkiewicz, urodzony 16 stycznia 1885 r., pochodzi z Ziemi Mińskiej”. W młodości działał w organizacjach niepodległościowych. Studiował matematykę i prawo w Petersburgu i w Dorpacie. W czasie pierwszej wojny światowej służył w armii rosyjskiej, od 1917 r. jest prezesem Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego. „Na tem stanowisku rozwija działalność na terenie Petersburga, Mińska, Kijowa i Bobrujska, zakładając i kontrolując ośrodki organizacyjne oddziałów polskich”. Po rewolucji bolszewickiej w październiku 1917 r. organizuje w Mińsku (białoruskim) samoobronę „[…] która staje się potem zaczątkiem dywizji litewsko-białoruskiej. Po przyjeździe do Warszawy kontynuuje tę pracę, będąc jednym z organizatorów Komitetu Obrony Kresów Wschodnich. […] Z chwilą zwycięskiego pochodu wojsk polskich na ziemie wschodnie, Naczelny Wódz powołuje Władysława Raczkiewicza na stanowisko zastępcy Komisarza Generalnego przy armji czynnej, z chwilą zaś zajęcia Mińska Lit. 8 sierpnia 1919 r. zostaje on mianowany dekretem Naczelnika Państwa Naczelnikiem Mińskiego Okręgu Administracyjnego. […] 27 czerwca 1921 r. zostaje po raz pierwszy Ministrem Spraw Wewnętrznych Rzeczypospolitej”.
W międzyczasie pełni wysokie funkcje administracyjne na obszarze wschodnich województw. „Dnia 15. VI. 1925 r. zostaje powołany ponownie na urząd Ministra Spraw Wewnętrznych, pełniąc te funkcje kolejno w dwóch rządach do 11 maja 1926 roku […]”. Do czasu powołania po raz trzeci na stanowisko ministra spraw wewnętrznych Raczkiewicz jako senator pełni funkcję marszałka Senatu Rzeczypospolitej, bierze udział w Komisji dla Usprawnienia Administracji oraz „[…] obejmował stanowisko Wojewody Krakowskiego. […] Minister Raczkiewicz posiada ordery: Odrodzenia Polski (Krzyż Oficerski, Komandorski, Komandorski z Gwiazdą i Wielką Wstęgę), Virtuti Militari, Krzyż Niepodległości, Krzyż Wojskowy Litwy Środkowej i liczne odznaki wojskowe; z zagranicznych: Wielką Wstęgę Orderu Leopolda Belgijskiego, Wielką Wstęgę Jugosłowiańskiej Korony, Wielką Wstęgę Krzyża Brazylijskiego oraz Orła Estońskiego. Od powstania Kapituły Orderu Odrodzenia Polski jest jej członkiem. Jest również Prezesem Komisji Wschodniej Krzyża i Medalu Niepodległości”.
40 lat temu
październik 1985
W październikowych numerach organu prasowego MO, ZOMO, ORMO i SB „W Służbie Narodu” można znaleźć wiele artykułów na temat codziennej pracy i życia funkcjonariuszy służb mundurowych. Poruszane są tematy związane z problematyką społeczną oraz polityczną w kraju i zagranicą.
Na stronie tytułowej 40. numeru z 7 października 1985 r. znajdujemy krótką informację: „7 października, 41. rocznica powstania [sic!] SB i MO”. Więcej o rocznicy znajdujemy w 42. numerze z 20 października 1985 r., na stronach 2. i 3. w formie krótkich relacji ze zdjęciami „W 41. rocznicę powołania SB i MO”. „7 października br. z okazji 41. rocznicy powołania Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej I Sekretarz Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, premier, generał Wojciech Jaruzelski spotkał się w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych z aktywem partyjno-służbowym resortu”. Minister Spraw Wewnętrznych gen. Czesław Kiszczak podziękował za wizytę i zapewnił: „[…] że resort spraw wewnętrznych tak jak dotychczas wcielać będzie w życie dyrektywy kierownictwa partii i rządu służące sprawie budownictwa socjalistycznego w Polsce”.
Tego samego dnia: „W dniu milicyjnego święta w Komendzie Głównej MO odbyło się spotkanie aktywu partyjnego i służbowego z członkiem Biura Politycznego KC PZPR Albinem Siwakiem. W spotkaniu udział wzięli: komendant główny MO gen. dyw. dr Józef Beim i wiceprzewodniczący Społecznego Komitetu Budowy Pomnika «Poległym w służbie i obronie Polski Ludowej» płk Tadeusz Sadkowski. […] W szczerej, serdecznej atmosferze omawiano najważniejsze problemy życia społeczno-politycznego kraju. […] W drugiej części spotkania Albin Siwak i płk Tadeusz Sadkowski wręczyli medale pamiątkowe «Obrońcy władzy ludowej». […] Tego samego dnia komendant główny MO gen. dyw. dr Józef Beim udekorował wysokimi odznaczeniami państwowymi najbardziej zasłużonych funkcjonariuszy KG MO. […] złożył odznaczonym serdeczne gratulacje i podziękowania za ofiarną działalność w ochronie porządku publicznego”.
W tym samym numerze znajdujemy artykuł autorstwa Elżbiety Sitek pt. „Zwykli niezwykli ludzie”, w którym czytamy, że: „Funkcjonariusze MO z grupy ochrony naziemnej lotniska są wysokiej klasy fachowcami, specjalistami w dziedzinie desantu, strzelania, saperstwa i wszelkich rodzajów walki”.
Autorka artykułu obszernie opisuje codzienną służbę podkomendnych zastępcy komendanta Komisariatu MO Centralnego Portu Lotniczego Warszawa – Okęcie kpt. Jerzego Dziewulskiego [zmarłego 11 sierpnia 2025 r. – przyp. red.]. Artykuł okraszają zdjęcia autorstwa Krzysztofa Potockiego.
W numerze 41. z 13 października 1985 r. znajdujemy informację, że ten dzień jest dniem wyborów do Sejmu PRL. W 43. numerze z 27 października 1985 r. czytamy, że nastąpiła inauguracja roku akademickiego w resortowych wyższych uczelniach: w Wyższej Szkole Oficerskiej im. F. Dzierżyńskiego w Legionowie, w Wyższej Szkole Oficerskiej im. gen. F. Jóźwiaka „Witolda”, w Oficerskim Studium Podyplomowym Akademii Spraw Wewnętrznych w Łodzi oraz w Szkole Głównej Pożarniczej w Warszawie.
20 lat temu
październik 2005
W październikowym numerze miesięcznika „Policja 997” z 2005 r. przewija się wiele interesujących wątków. Ciekawy jest zwłaszcza artykuł dotyczący amerykańskiej policji z Nowego Jorku autorstwa Pawła Biedziaka zatytułowany „Najlepsi” z działu „Prowokacje”. „W czasie, gdy wiele osób przedstawia swoje pomysły na poprawę bezpieczeństwa w naszym kraju, warto przyjrzeć się, jak pracuje najlepsza policja na świecie. Nowy Jork to miasto, w którym przestępczość spada systematycznie, począwszy od 1994 roku. Zamiast wyważać drzwi i silić się na oryginalność, wystarczy po prostu skorzystać z doświadczeń organizacji i ludzi, którzy odnieśli sukces”. Autor, opisując pracę nowojorskich policjantów, stara się podsunąć pomysły, które można wykorzystać w polskiej Policji, szczególnie w aspekcie ochrony społeczeństwa wobec zagrożeń jakie tworzą terroryści.
Z kolei Ryszard Kalisz, minister spraw wewnętrznych, w artykule pt. „Testament ministra” podsumowuje swoją współpracę z Policją. „Kończąc swoje urzędowanie na stanowisku ministra, mogę z całą odpowiedzialnością stwierdzić, że w ostatnich latach podjęto wiele inicjatyw, które poprawiły jakość pracy Policji. Ich konsekwencją jest nie tylko odpowiednie przygotowanie całej formacji do funkcjonowania w ramach europejskich struktur policyjnych, ale również skuteczniejsze zwalczanie zagrożeń przestępczych związanych z terroryzmem oraz nowymi rodzajami przestępczości gospodarczej”.
W swoim artykule ustępujący minister MSW opisuje, jakie i gdzie nastąpiły zmiany, a w których dziedzinach wymagana jest praca. Ważne jest, aby trzymać się ustalonych programów i strategii, zwracając uwagę na dyscyplinę w formacji, dobierając odpowiednich kandydatów, którzy będą adekwatnie opłacani i odpowiednio wyposażeni, którzy przy dobrej organizacji pracy będą osiągać wysokie rezultaty zasługujące na wysoką ocenę społeczną. Dla autora tekstu ważna jest też praca we wspólnocie międzynarodowej.
„Z satysfakcją mogę stwierdzić, że Policja jest trwałym elementem społeczeństwa obywatelskiego – staje się organizacją sprawniejszą, nowocześniejszą, otwartą na ocenę społeczną i potrzeby ludzi. Racjonalnie wykorzystuje środki budżetowe na własny rozwój. Skuteczniej zapobiega przestępczości i ją zwalcza. Jest świadoma celów i systematycznie je realizuje, opierając się na długofalowych planach. Stawia na uczciwość i kompetencję swoich pracowników. Działa na podstawie wyników badań społecznych i priorytetów określanych przez społeczności lokalne”.
Karol Karasiewicz
Wydział Edukacji Historycznej
Gabinet Komendanta Głównego Policji KGP
Więcej informacji historycznych znajdziesz na stronie.