Prokurator w mowie końcowej zażądał maksymalnej, możliwej kary - 25 lat pozbawiania wolności. Obrona – wskazując na okoliczności łagodzące - wniosła o uniewinnienie Piotra R., zaś dla Mateusza N. o karę uwzględniającą opinie biegłych.

Zdaniem prokuratora Izabeli Dołgań-Szymańska wysoki stopień demoralizacji sprawców oraz brak jakichkolwiek okoliczności łagodzących uzasadnia sięgnięcie po najsurowszy z możliwych wymiarów kary. Z kolei obrońca Mateusza N., mec. Jerzy Jerzmanowski wskazywał, że opinia biegłego o oskarżonym mówiła, iż "miał on kłopoty z postrzeganiem następstw swego postępowania" - co jego zdaniem - powinno znaleźć odzwierciedlenie w wysokości kary.

Broniący Piotra R., mecenas Radosłwa Baszuk ocenił, że prokuratura nie przedstawiła żadnych dowodów na to by Piotr R. działał wspólnie i w porozumieniu z Mateuszem N. i dlatego powinien być uniewinniony.

Wyrok jest nieprawomocny, obrońcy oskarzonych zapowiedzieli apelację.