Pamiątkowa tablica w byłym LIII LO pw. św. Augustyna

Po 1989 roku uprowadzenia stały się nieodłącznym elementem polskiej przestępczości. W PRL taki proceder był nieznany. Pół wieku temu porwanie i mord były więc nie lada sensacją. Nie tylko ze względu na charakter zbrodni, ale i osobę ojca ofiary.

Warszawa, 22 stycznia 1957 r. Wojtek z Bohdanem i pięcioma kolegami wychodzą po lekcjach z LIII Liceum Ogólnokształcącego pod wezwaniem św. Augustyna przy Al. Niepodległości w Warszawie. Skręcają w ul. Naruszewicza i na rogu ul. Wejnerta widzą dwóch mężczyzn, których wygląd i zachowanie nasuwają Wojtkowi jednoznaczne skojarzenia.

- Tajniacy - mówi do Bohdana z uśmieszkiem.

Nie myli się. Jeden z mężczyzn macha legitymacją milicyjną. Sprawdza tożsamość Bohdana. Nieznajomi zabierają zdziwionego chłopca do zaparkowanej obok czarnej warszawy, rzekomo w celu zawiezienia do sądu. Później okaże się, że 15-letni Wojtek Szczęsny jest ostatnim, który widzi Bohdana żywego. (...)

Śledczy nie bardzo też przejmują się telefonami od porywaczy. Już pierwszego dnia głos w słuchawce oświadcza zrozpaczonemu ojcu, że Bohdan będzie wolny w zamian za okup (w rzeczywistości ginie tej samej doby). Żądania i wskazówki ponawiane są przez kilka dni. Pracownicy PAX i znajomi bezskutecznie usiłują je wypełniać, pojawiając się w coraz to nowych punktach kontaktowych.

Kapelan liceum pw. św. Augustyna ks. Mieczysław Suwała niesie okup do restauracji Kameralna na ul. Foksal. Asekurują go znajomi, którzy fotografują ludzi w lokalu. W pudełku po zapałkach czeka instrukcja napisana na maszynie do pisania Bambino. Zgodnie z nią ksiądz jedzie na ul. Jakubowską 16; stamtąd na Wał Miedzeszyński. Znajduje pantofel, w którym ma być następna wskazówka. Nie ma jej. (...)

PRZEMYSŁAW KACAK
zdj. Anna Michejda